SUSTUM
Bir yıldız daha kaydı göğümden.
Avuçlarım sıkıca tuttuğum boşluklar Yumruk olup vururken yüzüme, Biraz daha yalnızlığa bulandı gece. Yitikliğinden muzdarip, Puslu bir mavi serildi zifir seyirlerime. Hayal kadar uzak, hayal kadar yalan… Yeni bir aldanmayla uzandı avuçlarım Tutunabilme umuduna. Üşüdüm aşamadığım o uzak hayallerin yalanlığında. Rüzgârın soğuttuğu ellerimi birleştirip yüzümde Sustum! Bir yama daha vurdum yıpratılmış sabrıma. Sustum! Gürültülü kimsesizliğiyle Susmayı öğrenen sesimle sustum. Gözlerimden yanağıma sızan katrenin sıcağında Çözüldü buza kesen sessizlik. Sitemli hıçkırıklarım yankılandı, Yıldızlarımı düşüren semada. Gülüşüme yüz sürüp Gözyaşıma el sürmeyen riyakâr avuçlara İntizarlar yağdıran yüreğimi sıkıştırıp Sustum! Selamete ermeden ruhumu eriten sabrımla sustum. Bir yama daha vurdum Yüreğimin kırık, yarık faylarına… |
sustum
güzeldi
kutlarım şairi
saygılar