YÜRÜYORUM
Kelimeler meallerini yitirdi
Ne yazsam anlamsız bir bitişe çıkıyor satırlar. Savrulup gidiyor sayfa sayfa şiirleşen sevdam Bizi kırıp geçiren sebepsiz fırtınanda. Gururumun yelkeninde asılı kalan suskunluğum Sesli harflerle yağmalanıyor Katlettiğin kelamlarımın yarım kalmışlığında… Ne yana dönsem karanlık bir yokluk, Bir gülüşün için doğdurduğum onca güneş sarısından, Yüreğimin elinde avucunda kalan zifir yalnızlıkla Karalanıyor beyaz sayfalarımdaki mavi vuslatlar. Hayallerimin en senli yerine kurduğun kıyametlerle Kopuyorum, tutunduğum dallarından… Fırtına sonrası doğan güneşlere açılıyor gözlerim. Etrafa saçılmış kırık hayallerimin üzerine basarak, Yürüyorum, kıyametinden çok uzak cennet huzuruna. Masal sonları çizdiğim biz den geriye kalan, Kangren yaralara gözyaşımın tuzunu katarak Yürüyorum, yeni satır aralarına… |
Bir gülüşün için doğdurduğum onca güneş sarısından,
Yüreğimin elinde avucunda kalan zifir yalnızlıkla
Karalanıyor beyaz sayfalarımdaki mavi vuslatlar.
Hayallerimin en senli yerine kurduğun kıyametlerle
Kopuyorum, tutunduğum dallarından…
evet ya değişik bir durum kopmak ve değerlerin kaybolması ve umutlar işte duygular derin bir bekleyiş teşekkürler