ÖZLEDİMSessizliğim aldı başını gidiyor Sabah ezanlarına dek hecesiz, cümlesiz Oturuyorum ıssızlıkların orta yerinde. İzlediğim filmlerin mutlu sonlarına Mutsuz sonlarımdan replikler ekliyorum Gitme kal diyen esas adamın sesi Hoşça kal a bürünerek yankılanıyor kulaklarımda Büyüdükçe büyüyor içimdeki bomboşluk Güzel anıları nakaratlarında saklayan Bir şarkıya tutunuyor yüreğimin elleri Yüzüme yayılan tebessümlerimi yağmalıyor Gözlerimden boşalan tuzu keskin yaşlar. Sus pus kesilen dilimde hıçkırıklaşıyor tek bir cümle Özledim! Hızla açıp perdeleri Başka bir şehrin başka pencerelerinden izlediğin O göğe bakıyorum Bakışlarının güneşi doğuyor karanlıkları delerek Aydınlanıyor tüm evren Soluğumla buğulanan cama Üşüyen ellerimle yazıyorum Özledim! |