kaldırın kapıların kilitleriniSanki bir Tanrı gibiyim; İnsanları bile gözükmeyen Şehrin En yüksek tepesinde. Avazım bitene kadar bağır Bağırıyorum Duyun Duymaz benim kulaklarım. Sağır. Ben kendini güçlü sanan ahmaklardanım. Tutunduğum Eteklerimin uçları Sıktıkça avuçlarımda çatırdayışı ipliklerinin ya Ya da bıraktığımda Kapı eşiklerine sığınan sokak çocuğu Düşlerine yastık pervazları. Uyurlarken; Sildim tüm çocukları sokak köşelerinde. Düşlerinde. Konuşmayı bıraktım avaz avazım Duyulmadım. Hadi diyelim benim kulaklarım sağır Ben yalnızca o çocukları sakladım. Duyun siz Duymaz benim kulaklarım Sağır. -Haydi Mehmet, Ayşe, Fatma, Hasan -Siz kaldınız! -Şimdi siz sayışın… ezgi ç. 24.05.2010 |