barış güvercinlerinekar yağmış kuş seslerine gözlerini yummuş ağaçlar saklamış yorganında gülüşlerini kuşlar henüz şehre inmemiş ekmeği dağda kardan baba barışı insanlara ekmeyi, ekmeği bilen vurulmuş şehirde... postunda insanlar türerken adaletleri suya yazılı vicdanları dişlerinde bir çift ayakkabı dolanır durur ’güvercinler üşüyor’ der düşünmez kendi ayaklarını Şişli’de şehirde kar şehirde barış kadar adamı vururlar da kanlı ellerini kar saklar sanırlar oysa güneş doğacak ve güvercin kanatlarında uyanacak ağaçlar... ezgi ç. 17.01.2012 |