Aşkın ruhuma parantez açtığından beri
Gecelerim etamin kasnağına işlenmiş rengarenk iplikler gibi,
Şen karmaşanın içerisindeyim bir süredir
Senden içeriyim...
Bu dağınık görünen tema yüreğimin yalın hali.
Kaderin üzerime yazılan bir yazı gibi değil,
Suda dağılan mürekkep misali.

Ben hayatı gözlerinde içiyorum,
Gözlerine dikiyorum, bir ucundan bir diğer ucuna yılları.
İçime çekiyorum, sevmeye dair her neyse bir nefeste.
Siliyorum bulutların ardına gizlenen sanrıları
Hayata yayıyorum,
Bir kare içerisine sığmaya çalışan anıları.

Haberin ola ki hayat;
Sakladığım sandıkların içerisinde gözyaşına yer yok!
Tekmeyle savurduğum kasvetler bir adım ötemde.
Hayatın güldürme yeteneği bu kadar zayıfken,
Ben saçlarından son seferinde değdim ömre.

Dışına çıktığım çizgilerden oluştu kaleler
Talihsiz durum olarak nitelendirilen yaşanmışlıklarımı, katlayıp kaldırdım.
Beni yeniden gülümseten bu voltajı yüksek hisler
Öğrendim ki,
Her yeni aşk, öğrenmeye aç kişiliğe yatırım.

Işıltısını gündüz saklayan yakamozlar gibisin sen
Hüznün yanına yakışmıyor karakterin
Değişti gölgelediğin sancıyla,
Beni ayakta tutan değerlerim...
Meğer ben ıskaladığım kendim için
Aslında ne kadar da değerliymişim...



Elif SEZGİN