Süveyda bin bir gece efsanesinde peri.
Gönlümün derununda gördüğüm günden beri.
Tasvirlere sığmaz ki yoktur eşi menendi.
Sevda güzergâhımın gül kokulu dilberi.


Süveyda ateş tenli günü yakar kavurur.
Saçları gece gibi aşk harmanı savurur.
Rüzgâr ona tabidir döndüğü yönden eser.
Sönmeyen bir kordur o hep derunumda durur.


Süveyda anlatılmaz birkaç kelime ile.
Misilsiz bir söylence dilsizler gelir dile.
Gönle şavkı yansıyan sevda suretli ışık.
Düştü gönül ağına sonunu bile bile….


Süveyda, günahıma dökülen taze kezzap.
Yüreğimi kavuran aşktan ileri azap.
Kâh sükut u hayal o kâh kalbe doğan ilham.
Onun kor bakışıyla tutuşur kabında ab.


Süveyda hüzün dağı kirpikleri aşk ağı.
İncecik ve narindir sanırsın gül yaprağı.
Yürürken dağlar yürür o nihalin ardınca.
Zambakları andıran eli sevda yumağı.


Süveyda asil siyah lügatimdeki tek ah.
Ondaki gizemli hâl olmaz söz ile izah.
Kendine has her hâli güzellik timsalidir.
Ona akar bu gönlüm sabah akşam hep gümrah.
Ankara,21.05.2010 i.K