2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
6614
Okunma
Ankara efkârı bir bende gördü.
Gülüşün efsane duruşun elif.
İsmin yüreğime ipek ağ ördü,
Yüreğim içinde dağıldı lif lif.
Çayımın dumanı buğusu sensin.
Naz sana yakışır en çok bilesin.
Endamını yazmak imkansız senin.
Hüznümü tavrınla dem dem silesin.
En emsalsiz nakşı sensin desenin.
Çayımın dumanı buğusu sensin.
Çayı senle sevdim seni bedelsiz.
Nazını işledim sensizken suya.
Kaldım bir vadide ayaksız elsiz.
Düşüm emanetti gözsüz uykuya.
Çayımın dumanı buğusu sensin.
Sabahın öyküsü buğulanan sır.
Berrak bakışların bardağa desen.
Bilmem bu hikâye sürer kaç asır.
Efkâr perisiyken her hâlinle sen.
Çayımın dumanı buğusu sensin.
Ankara, 02.02.2014 İ.K
5.0
100% (5)
Cevap Yaz
