g i t / m eyak odamın gün ışığını ve nefesime kaçan soluğu çıkar ruhumdan azar azar çoğalmaya başlıyor ölüm bedenimde n’olur git/me hangi kırbaçlı rüzgarın tokatı değdi yüzünün duvarına kimin kirpiklerindeki tel örgüler tuttu seni söylesene yangınları büyüyen esmer toprağına kaç bulut yağdırdı siyah çisesini küllerin rengine karıştı ömür baksana kan rengi bakışlarımla uyanıyorum her sabaha zifir siyaha doğarken gözlerimde sabır taşları sulanır dehlizlerde açılır yüreğin pas tutmuş kapakları ve ıslak kaldırımların eteklerinde tutuşuyor ellerim yeminlerimle n’olur git/me sağına soluna düşmeden acı adımlarını topla ayağından git/me en kısa yolun sonunda saklı mavinin yataklık ettiği sevgi düş payıma rötuşü yapılmış bir dünya var yarınlar adına bir dahası olmayacak sakın unutma 18/05/2010 11;12 eMİNE |
umarım dymuştur
-gitme- diyen feryatları...
şiir için teşekkürler kardeşim
selam ve saygıyla