Yarım kaldı yüreğimin günlüğündeki pembe hülyalarım… elimde kaldı bulutların kulağına fısıldadığım aşk nağmelerim… ve sen kutlu bir zafer sandın yaptıklarını.. oysa ki istediğim tek şey yüreğinin sadece bana ait olup dürüst olmandı…. hiç boşuna “gitmek mi kalmak mı” deme şimdi bana… her ne kadar adını ben bitirsem de koyup giden sensin…

Adı sonu önü başı; yok şimdi gidişlerin ya da dönüşlerin… giden gitti artık..yürek yaralı yürek kanıyor..yürek güvenmiyor yaşasa da aşkı sevgiyi saf bir aşk inancı kalmadı artık…
Koyup gitmelerin acısı da geçiyor zamanla.. evet zaman her şeye ilaç ama yangınlar sönse de külleri kalıyor işte.. acılar dinse de gözlerindeki hüzün gitmiyor insanın.. vebali vardır her aşkın ya da yaşananların…göz göze gelmelerin masum tebessümlerin.. her şeyin vebali vardır… benim vebalimin altından nasıl kalkarsın bilmiyorum ama yine de hiçbir sitemim yok sana.. ben ödedim çok sevmenin bedelini…umarım sen de ödersin bir başkasında ya da başka bir yürekte…

gitmek zor değilmiş… çünkü; benden çoktaan gitmiş olan sen;
ve ihanetinin acısından bir türlü kurtulamayan ben..
geldim buradayım “gitmek mi kalmak mı zormuş” deme şimdi bana
BENİ KOYUP GİTME N’OLURSUN…
GİTMİŞ BİTMİŞ OLSAN BİLE…

Yüreğine sağlık.
Çok güzel bir şiir okudum.
Saygılarmla.