K U M A (AKROSTİŞ)
Katlediyor yüreği, küçücük bir kelime,
Uğruna hayat heba, alamam ki dilime, Mahiyeti hayasız, onura büyük darbe, Aşk adına vallahi, girilmez ki bu harbe. Gözü doymaz ki nefsin, bir dizgine vurulsun, Elbetteki günahtan, uzaklaşıp durulsun, Türlü hayaller kurar, üç beş günün kârına, İyileşmez bu yara, bugünden ta yarına. Rızası yok garibin, zaten sorulmamıştır, Elinden birşey gelmez, hayra yorulmamıştır, Ne çare boynu bükük, geçer ömür süreği, İster mi ki sevdiği, sevsin başka yüreği. Nihayet o gün gelir, kaynar sular dökülür, Üzülür ta derinde, sanki yürek sökülür, Zemheri midir yakan ve beden parsel midir? Elin kadını evde, ya kendisi el midir? Rüyaları kabustur, boğazında bir düğüm, İstemediği durum, çözülmez bir kördüğüm, Ne yapsın şimdi kadın, hangi göğü çınlatsın, En sevdiği sormamış, kime derdin anlatsın. Küçük görülen sevgi, boşuna mı şahlanmış, Umursamaz tavırlar, bedenine saplanmış, Maziyi hatırlar da, o bembeyaz gelinlik, Acaba olacak mı, bundan böyle kefenlik. Gözün gördüğü değil, gönlün sevdiği yârdır, Eşya değildir sevgi, satışı sanma kârdır, Leyl hatrını say hiçe, kalbin değilse taştan, Sorma dünü bugünü, al hadi yeni baştan. İstiyorsan aşkının, yüreğinde tek olmak, Nasıl bir mantık söyle, tek yürekte çok olmak. 30.08.04 / Adapazarı Metin ESER |
Saygılaraımla.