DÜŞ
Uyan karanlıklarından,
Aç göz kapaklarını hayata diyorsun. Boş gözlerle bakıyorum, Kopan iplerimi düğümlemeye uzanan ellerinin Boşa çektiği küreklere. Ne Kör düğümlerin Göz göre göre kaçan ipuçlarımı toplayabilir. Ne küreklerin Fırtınalara yenik düşmüş batık teknelerimi Su üzerine çıkarabilir. Dokunma uykularıma! Cümlelerim kadar devrik üzerime, Uyan dediğin o hayat.. Gerçeklere müebbet edilen umutlarım hür kalsın Hayallerimin düş yansımasında… Sesini söküp sessizliğimden usulca git Düş düşlerimin yakasından, Benim kadar geç kalmışsın bana! Rukiye Kul |
Düş düşlerimin yakasından,
Benim kadar geç kalmışsın bana!
................
fotoğrafta yansıyan hüzün kadar boynu bükük dizeler...
öyle farkındaki, öyle actıyor ki şairin yüreğini bu geç kalmışlık...
"bırak bana beni hüzünlerimle, bırak beni bana çaresizliğimle" diyerek kendine kendisinin bile çare olamayacağına inanmış bir kırılganlığın kederi dağılmış yüreciğine.. en ufak bir umut ışığı kırıntısına bile yer vermemiş. böylesi çaresiz midir şair yüreği, böylesi acır mı, böylesi kapatır mı kendini şair yüreği..
umuda dair en küçük bir parça yok...
hayat kadar gerçek, dizelerin şair
böylesi kendini acıtmanın faydası yok...
yine de, aşk biraz umuttur geleceğe dair
İÇİM TİTREDİ... HEM ŞİİRE YANSIYAN DUYGUDAN HEM DE BU DUYGUYU BU DENLİ GÜZELLEŞTİREN DİZELERDEN...
İÇİM TİTREDİ .. TEBRİKLERRRRR..