Yağmur
yağmurun
sesiyle gözlerim kapandı hissediyordum damlaları yüzümün çizgilerinden kırpıştırdığım gözlerimden tadını hissettiğim dudaklarımdan akarcasına geçiyordu... saçlarım ıslanıyordu her telde özgürleşircesine, arındırarak yönünü çiziyordu yüreğim damlaların şiddetiyle hırçınlaşırcasına sarsılırcasına ruhumun derinliklerini... kazıyordu... üşütürcesine yakıyordu ayaklarımı ıslatan sular her noktada titreterek... izler bırakıyordu... sızlasa da can yaksa da izlerim özümseyerek ve sessizlikteki yaralara rağmen... yaşanmalıydı, her damla hissedilmeliydi... Merâl Özcan |