3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
934
Okunma
yağmurun
sesiyle gözlerim kapandı
hissediyordum damlaları
yüzümün çizgilerinden
kırpıştırdığım gözlerimden
tadını hissettiğim dudaklarımdan
akarcasına geçiyordu...
saçlarım ıslanıyordu
her telde
özgürleşircesine, arındırarak
yönünü çiziyordu
yüreğim damlaların şiddetiyle
hırçınlaşırcasına
sarsılırcasına
ruhumun derinliklerini...
kazıyordu...
üşütürcesine yakıyordu
ayaklarımı ıslatan sular
her noktada titreterek...
izler
bırakıyordu...
sızlasa da can yaksa da
izlerim
özümseyerek
ve
sessizlikteki yaralara rağmen...
yaşanmalıydı,
her damla hissedilmeliydi...
Merâl Özcan
Cevap Yaz