KAL DİYEMEDİMZalim ayrılıklar büktü belimi Ağular yutturdun bal diyemedim Kırıldı kanadım çektim elimi Nafile ardından kal diyemedim Zamansız kapandı gönül mabedim Kırıldı ardından yürek kalemim Öfkemi ruhuma çektim inledim Göz pınarlarıma sal diyemedim İnceden sızım var senin eserin Aşkını kalbimde her an beslerim Ayrılık acısı derinde hislerim Giderken kalbimi çal diyemedim Kavuşur sevdanın yenik yüzleri Unutur mazide kalır izleri Aşkın durağında yaşlı dizleri Nefesim kesildi kal diyemedim Gülün avuntusu kuru yaprağa Kokun çöreklendi döndü topağa Ardından gelirsem sarma toprağa Beraber vuslata kal diyemedim Meyline gurbanım nazın öldürür Derinde korlanır sızın öldürür Giderken notasız sazın öldürür Tellerinden badeyi süz diyemedim Bak söylüyorum yakma canımı Bahara kavuştur erit karımı Sen yüce Mevlamsın öbür yarımı Döndükçe pervane nar diyemedim 08.05.2010 değerli şiir ve gönül dostum Hasan’a şiirime yüreğini kattığı için sonsuz sevgilerimle.. |