Gözlerime Gözlerin...Gözlerime gözlerin değdi nihayet Ağladın.. Gördüm, teninden süzülüyordu nihavent Çalkalandı içindeki çocukluğun dibe çökmüş tortusu Ellerim mi? Titrer elbet... Vuslata erdi yalnızlığın uykusu Çık kabuk zannedip saklandığın, Zarı yırtılmış cehaletlerinden yalnızlığın Tüllerini arala yüreğimden bir bir Aç mendilini, Otur dilen aşk sandıklarında kaybettiklerini Seni de yutacak gör bak bu hain pusu Gecenin matemine kanıp içeceksin Altın keyifleri Saçlarının tellerinde yanacak günahın korkusu Tenim tenine rötarlı Rüyalarımda tatsız yıldızların ahenkli kokusu Değdir dudaklarını ölüme Titresin kıvrımlarındaki ecel hevesi Her nefes akdinde Bir engel gibi çıkacaksın önüme Ölümdür aşkın tekrarlanan hecesi... Gözlerime gözlerin değdi nihayet Kaçırdın... Kendini toparla çıkmaz sokaklardan Şehrin her yerine sözün söyleyemediklerini bıraktım Değdir dudaklarını tenime Damıt nefretten tutkuları Ve bak bu sabah aynalara, Yüreğine iz bıraktım... Gözlerime gözlerin değdi nihayet Hayran bıraktın... Dip not: Ve bir şarkı Sezen’den Ege’nin yakıcı tuzuyla kavuran; Ah...Gözlerine göz değmiş belli, dudaklarında günah tadı var. Suçluluk kokusu sinmiş tenine, ben yine aynı hep affedici... Elif SEZGİN |
Üçüncü Şahsın şiirini farklı bir mısrada yakalama yetimin olurlugunu düşündüm.
Gözlerim gözlerine degince
Sezen, Ege,...
Tüm cografyasında
Aynalar hep aynı, hep tekrardan günese kiracı, yansımalarını bekliyor zaman denen ten rengine.
Sanki ıskalamadan ;gözlerinde seken hayatlar içinde ömrüm der gibi şiir,
ama bakıyoruz da hep kiracıdır gözlerimizden gecen gözler.
bize sadece anlık yansır, gerisinde koca bir şiir olur.
sayın sezginin ömürlük şiirine
Saygımla...........