GÜN BATIMIHer gün batımı söz veriyorum Kendime ne kadar az geliyorum Anlıyorum Bir kızıl gül açıyor ufukta sonra beyaz Geçiyorum aralarından süzerek kanatlarımı Konmak isterken kendi yorgun dallarıma İçime düşüyorum her gün batımı Geceyle başlarken koyu bir akrabalık Dişini gösteriyor karanlık Açarken aç ağzını sonsuzluğa Burnum usulca değiyor yokluğa Sarsılırken yerinden dağım Acıya bükülüyor dudağım Hım Gündüz pervasızdı görmedin Geceler daha bir arsız Her göz ışıksız bir cenin Adı çıkmış cinlerin Hani ya gül beyazdı Mavi diyordun denizler Ben mi anlamadım Sen mi yanıldın Çekiyor ha bire içine Karanlık bir kın Olan oldu bana Bari sen sakın Ne yandan bakar şimdi gözlerin Gün bir daha saklanırken eteklerine gecenin Ocağı yakılıyor bir sin’in Hayrettin YAZICI |
Mavi diyordun denizler
Ben mi anlamadım
Sen mi yanıldın
Çekiyor habire içine
Karanlık bir kın
Bana olanoldu bilme
Bari sen sakın
siz bir harikasınız!..