ŞEREF ve ŞEREFSİZ
Bu öyle bir dünya ki akıl sır ermez
Sebeb-i hikmetini yaradan bilir Adı “Şeref” olana yudum su vermez Şerefsize kapılar açılır bir bir Aslında bu ülkenin dört yanı rahmet Ne hikmetse “damlası” düşer, zor zahmet Sen istesen “bir kuruş” vermez de, Ahmet, Namussuza dolar’lar sayılır bir bir Biz yazar-çizeriz ya, adımız “şair” Yazarsak ya; vatan, ya; sevdaya dair Bundan gayrı ne varsa, “küsur” ve “sair” Magazine “satılmış” basılır bir bir “Memleket malı deniz” sat, ye, düzenbaz Bir ipte oynamakta, yüzlerce cambaz Kâh birlikte olurlar, bazen de gammaz İhbar üstüne ihbar, yayılır bir bir Genelev patronuna verilmiş “paye” Veren deyyuslar kim mi? “Puşt pespaye” Kraldan çok kralcı, “sansasyon” gaye Kanserli hücre gibi dağılır bir bir Yalnız sanmayın bizi, biz “çoktan çokuz” Bazen milyonlarcayız, bazen “Kırk dokuz” Daha meydan olmamış, o yüzden yokuz(!) Yedi veren gül gibi saçılır bir bir Namert’e ne engel var, ne de bir mani Sesi çıkan bir “mert” yok!..Varsa da hani? Çivisini sökmüşler ahlak’ın yani O kartondan kaleler yıkılır bir bir Sapla saman karışmış, hadi ayıkla “Çalan-çırpan” denizi “geçmiş kayıkla” Sen de “Adalet” diye durma sayıkla Önden giren, arkadan, salınır bir bir Demem o ki; Şeref’le yaşayan kul’u Abat Etmeyen dünya, bahşetmez pulu Vardır “Şerefsizliğin” binlerce yolu Deneyene ahrette sorulur bir bir İstemem bir yudum su, içsin şerefsiz İsterse kefenimi biçsin şerefsiz Çal, çırp, ye, iç, abat ol! “Hiç’sin şerefsiz” Üstten giren “kıçından” alınır bir bir Sonra tekrar ağzına tıkılır bir bir!... "Kadir Albayrak" |