Sevgili Peygamberim
Seni övmeye yetmez, âciz kalır kalem, söz
Nasıl methedem seni, sevgili peygamberim. Barış, huzur, kardeşlik… hepsi seninle güzel Kalplerden sildin kini, sevgili peygamberim. Ne güzel bir hâtıra, vahiy kokan o cübbe Kalmasın gönüllerde, kinden, garezden habbe Getirdiğin o dinle, hem kendine hem Rabb’e Âşık ettin sen beni, sevgili peygamberim. Fetret devri insanı, her pisliğe sapardı Kızını diri gömer, helvadan put yapardı O Hakk mâbut dururken, geri döner tapardı Getirdin tevhit dini, sevgili peygamberim. Gereksiz o şeylerle, gel soldurma o teni Vahyin güzel kokusu, o kadar mı ki yeni? Terk-i edep ettiysem, n’olur affeyle beni Seni sevmeyen denî, sevgili peygamberim. Her iki cihanda da, bize gerek himmetin Kadrini pek bilmedik, o sunduğun nîmetin Günâha batsa bile, seni sever ümmetin Fedâdır sana canı, sevgili peygamberim… 25/04/’10 Hanifi KARA |