Kimin deli olduğunu düşünüyorsa insanlar,
o insan düşünür bütün insanların aptal olduğunu.
ne kadar yatırırsak yatıralım gözyaşına,
yürek
küçültmüyor içindeki aşkı;
sanki inadına.

Yakma beni İbrahim
bırak odun olayım
od olmadan az önce bir baltaya sap yap beni
boynumu vurayım
boynum önümde hiç değilse yanayım.....

Ben yanlış aynada durup kapattım gözlerimi
şimdi, açmayada korkuyorum renk vermeye de,
oysa bütün karanfiller renkli,
beyaz da bir renk değil mi ?
Ben saydam kaldım....

vur suratıma hadi rengini,
sonra,
gidecek misin ?
Kalacak mısın ?
ne istersen yap,
bir sabah sevişmesinin ardından,
yağlı ve kirli bir ürperti ile eriyor bak zaman
kum, saatinden daha hızlı düşüyor gözüme.

Alma beni Nuh
bırak beni suya
ellerimle kalayım
kapatıp ellerimle inatlarımı tıkayayım kulaklarımı,
gözlerimi doldurayım...
suya kanıpta öyle kendime varayım....