GÖREMEDİN OĞLUNU BABA
Bütün savaşlarda vardım ya ben,
Malazgirt te attım, Gümülcine de su, Toros ta rüzgardım ya, Gakkoş lara çarıktım Trabzon da kemençe yayı, o yüzden belki, beni acıların şairi yaptılar baba Bal kabağından küçük bir ülkeye. Bak. Bak baba bu rutbelerim karpuz kabuğundan bol yaldızlı şapkamı ben kestim soba borusundan. bu asa dil yılanlarından, ardımdan sesleniyorlar bakınca. Dört yandan beş yaya verdiler emrime baba, hepsi kötürüm, sen öldükten sonra baba; beni acıların şairi yaptılar. göremedin oğlunu , yapraklardan pelerini ile. Alevden tabancalarım var baba tüm sudan sebeplere bombalarım portakaldan büyük baba, yumru yumru yüreklerden kopmuş Eros un oku sivrsinek ısırığı kalır benim acı kütüklerim yanında. Hepsi kocaman kocaman baba, gelen dökmüş, giden kesip atmış. Hepsini taşımam içinde kayıklarım var su üstünde kağıttan. Üç pula aldılar umutlarımı baba beni acıların şairi yaptılar. |
Oldukça akıcı anlatımı zengin...
Tebriklerimle...Selamlar..