terkediş
ayrılık kipinde
seni seviyorumlar bırakmışsın kapıma yağmurla karışık gri bir gülümsemeyle akıp gittin dağlar arasında batarken suretin ellerinde kar yanığı resimler de vardı savuruyordun geçmişi ve geleceği şimdiki zaman kipinde güneşin son ışıklarını içime çekmeye çalışarak ben eğildim yattım yere yapraklarım kum tanesi çiçeklerim çamurdu bakakaldım ardından acemi metcezirler yaktım çırama kederimden kaderime sıfatsız tamlamalar biçip tütün ekiyorum dumanlı sabahlarımda yokluğunu çekiyorum nefes diye |