DEV (20)qara zeytın bir ayaq dingı çaxır udmuş ikən , açır əsruk çətirin , düş dışı sus-sus yenidən . öz içi , söz dəyişir yerdə açıq sözçü deyir , böylə susqunluğu kim , min kim üçün hördü görən ? söz çəkir , göy gilə göyqurşağı , gizlin gecə çün , boğacaq sus devini , öncə gəzir aysu nədən . yol boyu çən ilə zeytın yağı buzgin eləbil , ayaq altında tilan , qaydıracaq yolçunu çən . arayır söz , yoğurun seyir edərək , öz xəmirin , gördü hər bir düş ucu , busqu tini , sanki bu dən . indi buldum dedi , mən akvariyom içrə kimi , dev deyil , bəlkə mənəm-mən qənim olmuş , bizə mən . DIVAN-I ƏRĞƏVAN (20) M.ƏRĞƏVAN |