HARUNÎ OKUMALAR
HARUNÎ OKUMALAR
gümüşten kuruntular biriktiriyorum kirpik koylarımda Göğsüm sıkışıyor, dilim dönmüyor harunî okuyor geceleri ruhum, iyileşeyim diye dört makamdan geçmişimden gürültüler devriliyor bana ne yapacağımı öğretme kendi dilimin üzerine tökezledim kanımdan siliyorum yüzümün sana açık öğretilerini... daha çok usanç diliyorum kendime daha kuskun bir sözyüzü... kendimi iş (it) iyorum babamın önünde toprağından avuçları dökülen yaşlı bir kadına dönüyorum kendime ezberlettiğim ilk akidem: Benden başka ben yoktur. eziyetlerin dilinden sarı bir ülke öğürdüm gözlerimi mavi siy/ Âh larla oyduğum arka odalarda beni dışarılara çağıran yalan tebliğlere diz kapaklarımda ve tarak kemiklerimde kirletilmeye hazır bir heyecan bağışlarken ekmek dediler... sustum kül yoğurduğum gecelerde avuçlarıma soktuğum koynumun kanayan nurunu sağdım çürüyen dirseklerime ve dudaklarımı kesip unuttuğum raf diplerine binlerce kez sayıkladım ...olmuyor ...olmuyor ...olmuyor yüzümün damarlarına kıvrılıp ağladığım geceleri aynaların terkettiği aslım bana öykünen tarihe göç etti... "benden uzaklarda dön" dedim dünyaya ayak diplerimde çenemi dayadığım dizlerim bedenimi ters giyip saçlarımdan nehirlere verdim bin ömür parmak uçlarıma gömdüm seni ...beni... herşeyi... harunî okuyan ruhumla... dönmeyen dilim... sıkışan göğsüm... ve kopuk ellerle gittiğimi söylerlerse inan onlara... KADİR BAL--- KAYIPKENTLİ ... 2006/Mersin... |
ben önce ruhumu okuttum
kilim ören bir sevdaya üç kuruşa
üç kuruşa bir baş soğan aldım sonra
koklattım vücuduma...
şimdi ruhumdan arındığı için mi ne vücudum
ne istersem onu yapıyor
iki elim varmış....
candost ...
emeğine yüreğine sağlık....