ELİMDE GÜL
Madem ki diyorsun bana,nerden çıktı bunca şiir?
Hülyalarda gezemezdim, elimde gül olmasaydın. Şiirin bir yanı hüzün, bir yanida engin nehir Sularinda yüzemezdim, elimde gül olmasaydın. Sözcükler ağlaşır durur,betimsiz kalır kurgular Gerçeğin yerine geçer, anlamsızdır tüm vurgular Bazen başta,bazen sonda, gelip yerleşir sorgular Kötülere kızamazdım, elimde gül olmasaydın. Serbest ,hece,lirik,epik,sözler dökülür dilimden Sana hüzün veren kimse,çekinir kaçar yelimden Bu noktada korkusuzum,kimse kurtulmaz elimden Yüreğine sızamazdım, elimde gül olmasaydın. Bülbülümsün bu kafeste ses verirsin her sesime Canıma can katan sensin ,karışırsın nefesime Mutlulukla bakan gözün, oklar vurur kafesime Ben bu resmi çizemezdim, elimde gül olmasaydın. Varlığımız sana bağlı,ekmek aşımın tadısın Bunu gururla söylerim,sen ömrümün miadısın Zaralıya yoldaş ,yaren; şiirlerinin adısın Bu şiiri yazamazdım, elimde gül olmasaydın. 12 -4-2010 ist |
şiir güzelliğini kutlarım
sağlıcakla kalın