GEÇ KALAN SUNU VE ÖLEN KARDELEN…şu aralar dar zamanlarım üzerimde cebi sökük dizi yırtık pantolonum var ayağımda ucuzluktan alınan iki numara büyük rugan ayakkabılar yol ayak altı çimenlerin ezildiği kırın sapasındayım rugan çamurlanmasın pantolona razıyım başlamayan ve bitmeyen sevdanın izindeyim karıncalanmak üzere gün aydınlığı mintanımda sakladığım kibrit çöpünü başlayan yağmur çıkacak ayaz nemlendirerek yakmama engel olacak sığındığım ahlat ne kadar korur bedeni hızlanan yağmur acıtıyor tenimi uzaklardaki dorukta görünen kar mı dağı aşıyor olsam yoluma çıkan kardeleni koparsam diğer eteğinde bekliyor olsa ve O’na versem Suna kabul eder mi üzerimde bir pantolon eskisi sevdiğimden ayrıyım ayağımda kınnap ile bağladığım ruganlar umutla başlayan ve umutsuz süren sevdanın peşindeyim Suna’ya yirmi üç yaşında habersiz aşık olmuştum mutlaka evlenmiştir duysa azarlar dağı aştım ne gelen var ne giden bilmiyordum koparıldığı anda ölüyormuş kardelen İST. 12. 04. 10 / 01. 30 |