SUÇUM BÜYÜK…en fazla sarı rengi severdim bir papatyaya rastladım çimenler arasında toprağından ayırmaya çekindim yapraklarını kopardım kalan sarısı sevdaya kefen odada soluk yanıyor lamba hüznüme dua olup düşünce duvarıma özlemim at başı oldu ayrılığıma korktum söndürdüm gece son dem de sabah uzakta ne zaman bir çiçek görsem hele de kardeşinin yapraklarına katilsem bakışları ok olur diye ürkerim gözlerimi gizlerim ay-ın ışığı alnıma damga suçum büyük farkındayım canımı alır darağacı ayıbımı örtmez ki bir çiçeğin beyazına dokundum lekesi silinmez ki uykuma kabus belirsiz mezar İST. 15. 01. 10 / 23. 00 |
yüreginize saglik
saygilarimla