Sedef Düğmelerle Aydınlanırdı Benim Dünyam
Acı çiğdem,
Sonbahar çiğdemi Ve doğanın şemsiyesi altında Sahipsiz bir örümcek ağı; Ağın tellerinde dans eden çiğ taneleri, Göz çukurlarıma toplanan yaşlar gibisiniz... Kümelense de yüreğinize bulutlar, Benim gibi ağlayamazsınız toprağa. Çığ duvarlarıyla bölünse de dağınızın gövdesi ikiye Benim gibi saramazsınız düşlerinizi geriye... Dalgalı denizin yüzü gibi yüzüm, Can çekişiyor ütopyamda zaman. Kendi aynasına ters düşmüş Dilime dolanan her sözüm, Kederinden aşka bilet satıyor... Yorgun sulara yaslanmış Ürkek bir sokak lambası gibiyim; Titriyor içimde sarı kızım. Yeşilim öldü, Kırmızı ve mavi hükümdar şimdi! Korkuyorum, ellerinde makas Göğü kesecek adamlar! Her makasla dökülecek Mavi atlastan sedef düğmeler Diyorum ki; Çekin ellerinizi üzerimden Ayın korumasındayım ben!.. Döllenmenin eşiğinde kızıl bir güneşim! 11 Nisan 2010 Rukiye Çelik |
saygımla