Onları hayata bağlayanGece kalkar bakardım Annemle babamın yatağı boş Evin içinde yoklar. Bakardım balkona orda yan yana Ellerini açmış dua ediyorlar Gözlerini dikmişler karşıya Bakışları bomboş. Evin hemen karşısı Mezarlık orda yatan İki canları vardı. Bir beş yaşında Öbürü otuz sekizinde Oğulları canları. Buna canmı dayanır Derdi tanıyan herkes. Bilmezler’ki onlar zaten ölmüştü Hayata onları bağlayan tek şey Taşıdıkları can’dı... Ceynan 1989- ŞUBAT- SAKARYA |