Her yıl anarlardı sürgünde
Yitirdikleri yakınlarını
Karanfiller atarak denize
Ağıt yakar hatırlardılar onları

Keşke onlarda yanımızda olsaydı
Dercesine yürekleri buruk
Gözleri yaşlı…..


acı bir tablo..rahmetle anıyoruz atalarımızı..onların sayesınde varız...yüreğin karanfillerle donansın sevgili ceynan...kutlarım...sevgimle...

Bu yıl anmaya katılamadım karanfil gönderememiştim atalarıma
Kalemimle duyğularımı ve duyduğum hüzünü paylaştım
Yorumlarıyla katılan şiir dostlarım hepinize teşekkür ederim saygılarımla.

ceynan tarafından 6/17/2007 12:27:26 PM zamanında düzenlenmiştir.

Her yıl anarlardı sürgünde
Yitirdikleri yakınlarını
Karanfiller atarak denize
Ağıt yakar hatırlardılar onları

Keşke onlarda yanımızda olsaydı
Dercesine yürekleri buruk
Gözleri yaşlı…..


BU SÜRGÜN HİKAYESİNİ ÇOK DİNLEDİM DEDEMDEN...
O SÜRGÜN GEMİSİNİN YANAŞTIĞI KARADENİZ KENTİNE HER YIL BİNLERCE ÇERKEZ KARDEŞLERİMİZ ANMA GÜNÜ OLARAK BİR ARAYA GELİRLER YURDUN DÖRT BİR YANINDAN.

ANLAMLI DİZELERDİ KUTLUYORUM KALEMİ, ALDI MAZİYE GÖTÜRDÜ BENİ. TEŞEKKÜRLER SEVGİYLE KALIN.

yüregine kalemine saglık kutlarım güzeldi.
saygılarımla...

KARADENİZ KARDEŞLERİMİ GERİ VER.
Halen Kafkasya’da yaşayan Çerkesler 1864’ten beri, yani 137 yıldır Karadeniz’e böyle seslenir. 21 Mayıs’ta biten savaşın sürgün ettiği, sürgün yollarında yitip giden kardeşlerini, sevdiklerini geri isterler. Bizleri geri isterler. Bunun için Karadeniz’e ilenir ve çiçek verirler
Daha dün gibi anımsarız; savaşı, kıyımı ve acıyı. Tuapse’den, Soçi’den, Suhum’dan itile kakıla lanetli gemilere bindirilişimizi. Ölüm gemilerinde, Karadeniz’in hırçın ve bilinmez sularında yol alışımızı. Yenik, yorgun ve umutsuz geriye bakışımızı. Hastalıktan, açlık ve susuzluktan kucaklarımızda ölen çocuklarımızı. Karadeniz’in karanlığına gömdüğümüz binlerce sevdiğimizi. Analarımızı, babalarımızı ve kardeşlerimizi...
........................KUTLUYORUM DUYARLI YÜREĞİNİZİ.YİTİP GİDEN VE HALA MÜCADELEDE ÖLEN KARDEŞLERİMİZİ RAHMETLE ANIYORUM

Benimde anlatmaya çalıştığım islamiyeti seçdikleri ve rusyanın baskısına rağrmen dönmedikleri için
Sürülmeye razı oldular osmanlı onları kabul etti sürüler gibi sağlıksız ortamda ulaşanlar bir kaç gemi oldu diğer gemilerde salgın hastalıktlar olunca osmanlı kabul etmedi ruslarda zaten gözden çıkarmıştı açık denizde ölüme mahkum edilenleri Ağıt yakılan.

Saygılar.

"Sürgüne giden gemi" adlı şiirim de buna benzer.
Şiirnizde bu konuların anımsanması çok güzel.
Herşeye rağmen çok sevindim.
Kendi kültürlerimizi, geleneklerimizi, göreneklerimizi, dillerimiz ve hassayitlerimizi
daha çok yazr çizersek, onların ömrünü uzatmış olacağız.
Tartışma yaratarak, konu açmış olmanızdan dolayı teşekkürleri mi sunmak isterim.
Sevgilerimle...

Yani şu küçük fıkra bile gösteriyor ki:Gelenlerin bazıları Hristiyan veya yeni İslama geçmiş topluluklardı. Yalnız Kafkas göçlerinde belirgin bir öge "Müridizm"dir. Kuzeydoğu Kafkaslar'da İmam Şamil önderliğiyle ortaya çıkmış bir ideolojidir. Kuzey Kafkasya'nın çeşitli halklarının birliğini sağlamak üzere, halkların çimentosu olarak kendisi ve kadrosu tarafından ortaya atılmıştır. N e denli başarılı sonuç alındığı da bugün itibarıyla tartışmalıdır. Her şeyden önemlisi Kafkas halklarından bazıları çoğunluk itibarıyla Hrıstiyanlık inancını benimsiyorlardı. Hala bile Abhazlar ile Osetler'in çoğu böyledir.

Herşey güzelde daha başlangıçta bir yanlış var.Kafkas sürgünüyle gelen çeşitli topluluklar oldu Osmanlı'ya.
Bunlardan sadece biri Abhazlar'dı. Gelenlerin tamamı neredeyse müslümandı. Fakat Abhazlar geldikleri zamanlarda hala eski Çok-Tanrıcı ve Hristiyanlık karışımı inançlarını sürdürüyorlardı. Hatta bir fıkra vardır:
Mollalar Anadolu'yu dolaşır ve İslam inancının adeta misyonerliğini yaparlarmış o dönemlerde. Yıl 1870'li yıllar. Mollardan birinin yolu bir Abhaz köyüne düşüyor. Bakıyor ki köyde domuz ahırı var. Domuz yetiştiriliyor. Köylülere sitem ediyor:"Hiç müslüman domuz besler mi-yer mi?" felan. Köyün Thamata(köy ileri geleni-yaşlı-aksakal)larından biri öne çıkar."Vellahi hoca efendi biz bilmiyorduk. Fakat sizi temin ederim.Bir daha ki yıl buralara yolunuz düştüğünde, domuzları görmeyecekseniz". Akıllı Thamata domuz stoklarını bir yıl içinde tüketmeyi tasarlıyormuş meğer.

Her yıl anarlardı sürgünde
Yitirdikleri yakınlarını
Karanfiller atarak denize
Ağıt yakar hatırlardılar onları

Keşke onlarda yanımızda olsaydı
Dercesine yürekleri buruk
Gözleri yaşlı…..


yuregine saglik sevgili ceynan

hepsini rahmetle aniyorum

ruhu sad olasi sehitlerim...

kutlarim bu guzel siirini sevgili ceynan

sevgilerimle

Tebrikler.
Allah birdaha göstermesin bu millete öyle bir zulmü.
yüreğine saglık
kalemin daim yaşamın mutluluk olsun
mutlu kal....

Müslüman oldukları için.....
Bugün de öyle değil mi sevgili Ceynan...Dünyanın neresinde ölüm var,hep müslüman toprağı...Ama hiç hristiyan terörü diyen yok.Bir balinayı kurtarmak için kutuplara giden barış gönüllülerini göremiyoruz ölümün sağnak olduğu müslüman ülkelerde.....Tebrik ederim.Allah razı olsun sizden.....

kaleminiz zeval bulmasın,böylesi bir gerçeği söylediği için.kutlarım.

Müslüman oldukları için
Binlerce insan
Sürüldüler doğup büyüdüğü
Topraklardan..

Bu şiire tebrikler az gelir bence...Konu güzel, uslup mükenmel... Arka plan resmi uyumlu... Yüreğine kalemine sağlık sn. ceynan saygılar...

hazin bir tablo...

keşke klabilsek insan olma erdeminde

ve sevebilsek insanı yalnızca insan diye.