Orduda Şizofreniydim...Orduda şizofreniydim... başka ne olabilirdi(m) ki Yüreği kurşundu; kanıyordu Dalıp gidiyordu Çalının arkasında ki hain yüze... Hiç kimse benden söz etmiyordu ki. Pekte hoşuma gitmiyordu, hiç kimse! Tartışmasız, benim alın yazımdı Ben, hiç kimse olamazdım, hele siz hiç!.. Kurşunlar için de kalemin ne güzeldi; yoksa sen? Evet ben!.. Yazı, ordu gibi; harfler de silah gibi falan işte! Hani nerde o kendini kelimelerle anlatanlar Ve her şeye rağmen yazmayı sanat edinenler Yazıyorum... ordudayım ve şizofreniyim. Postallarım... İçin de boynu bükük umutlarım var. Sessizlik Sanırım! Artık kendime acı veriyorum... Aşırıya kaçmadım umarım Kızmayın bana! Ve zaten hesapta soramam hiç kimselere Yüreğime süzülerek girdiler; sonrası bu işte! Orduda şizofreniydim!.. dünya dönüyordu; ama benim içim değil, her şey çok geç artık!.. emre onbey |
kutlarım sevgiler