UNUTULAN TEBESSÜM
Hani bir sabah uyansak karanlığa,
Deseler ki; unutmuş doğmayı güneş, Mesela kızıla bulanmasa bir akşam, Karanlık çökmeyi unutmuş diye haykırsa binlerce ben, Ve melekler ilaha fısıldasa varlığını, Cebrail’in taşıdığı en son mektup olsan hani, Mikail uyuyorken doğsan-batsan, yağsan- essen, Düdüğünü saklasan İsrafil’in, Yahut Azrail’in eceli olsan, Ve sen gülümsesen, Bütün öksüz çocuklar bilseler ki, Gülümsemen, Tanrının dünyada unuttuğu tebessümdür … |
Severek okudum.
Çok beğendim.
Saygılarım size ve şiirinize.