Kaç yağmurla umutlarımız yeşerdi; Sevdanın ara taksimlerinde, kaç? Uykusuz, yorgun, yalınayak; Geçtiğin koyaklara kokun düşerdi.
Kan damlamıyor, gelinciklerin ipek göğsünden; Ve zambaklar tenhalarda gizlice ağlamıyor. Sarı sarı gülümsüyor papatyalar neşeden; Lâleler siyahın matemini bağlamıyor. Mağrur bir kelebek gibi kon dallarıma! Sular artık tersine çağlamıyor. Bilirim artık, düşersin kollarıma; Hasretlik harı, yürek dağlamıyor.
Uzak şehirlerin nazlı bebeği! Bir tohum gibi kök saldın damarlarımda; Her bahar yine, yeniden bitiyorsun. Rüyalarımda, âmin olup dualarımda; Vuslatın zümrüt yamaçlarına itiyorsun.
Çiğdemler, manolyalar, rengârenk mimozalar; Yaseminler, nergisler, şakayıklar, leylaklar; Senin mis kokundan birer azalar. Nazenin tenine, aksetmiş tüm revnaklar; İkimizin adını, bir yaprağa yazalar.
Gülümse vefalı şairine, haleler saç; Sevdamızın nevruz ateşini yeniden yak! Sensin ruhuma can suyu, derdime ilaç; Bahar seli gibi süzülüp, yüreğime ak!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sevdamızın Nevruz Ateşi şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Sevdamızın Nevruz Ateşi şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.