Umudumu demlerim...
onca kurşun yarasıyla can çekişirken
nedir hala aradığın yüreğim susuzluğun çöllerinde gezen bedeviye serap oldu şimdi gözlerin boş bir hayalin esaretinde kelepçeli ellerim öylesine tarifsiz bir boşluk ki derdi ne, çaresi ne bilemediğim savrulurken yerden yere benliğim yalnızlık uçurumlarından düşerken bir başına yaralarıma merhem olur diye sesin nasıl sabırla,acıyla bu anı bekledim çekerken içime her nefesle yokluğunu yeniden kanamakta, o eski yaranın izleri çağlamak isterken coşkun sular gibi yazamıyorum artık sustu kalemim sessizliğin çığlığında boğdum tomurcuk gülleri gözyaşım, ruhumun darağacında can verir gibi Ya Rabb ne olur artık dinsin bu ızdırap sönsün içimi yakan gözlerinin alevi uykusuz gecemin sabahında yine doğan güneşte umudumu demlerim.... |
GÜZELDİ KUTLARIM