Çocukluğumun Perdesi Kapandı...
Senden kaldı boynumdaki eğri…
…ayrılan eksenlerde bir uçuk mavi… Gidişine inanmayan çocuktum gözlerim kara bulutlara bağlı saçımda uzadı hasret. tekildi yaşam avuçlarıma çizdin çizgileri kısa hayat ayırdı ki falsız kalırım o gün bu gün öyküsü darmadağın çoğulsuz şiir göz çukurlarında yağmur birikintisinde sözlenir. solgun plaklarda şarkılar sözün ucundan düştü, sesi devirsiz iğnesi kırık pikap senden yadigar kaldı iğreti tuttuğumuz hayat kıyısına çarpar uğurladığım çığlık alnım güneş yanığı kız solosu. kaç mevsimsiz düş sorguladım hazanın özlemimde susku sesim adını anamaz ona yanarım kırık dallarım rüzgara da alışır üşüyen yitik bahçede ağrılı çiçekler açarda tomurcukları neden hep kopuk. Senden kaldı boynumdaki eğri… sen tutuk yanım sen boynumda yokluk incilerini dizer gözlerim günlerden babalar günü… Çocukluğumun perdesi kapalı tiyatro… Tüm babaların gününü kutlar, yoksulluğunda olanlara da armağanımdır. Beni duyduğunu biliyorum… Sevgili babama ithafen. Sevgilerimle… |
Etkileyiciydi.. Kutlarım