Yoluma Çıkan YıldızKalemin götürdüğü yere gidelim sualsiz Kelamın hayat bulduğu yere Yanımıza birbirimizi almadan yürüyelim Kendimiz olmadan yol alalım Yol alsın bizi bizden Bu yurdun yabancısıyım ben Yol bilmem yordam bilmem Bir gönül hamalıyım Aşk damlar heybemden Aşktan utanırım tut ellerimden Kaç şehir geçeceğiz kaç zaman yürüyeceğiz Sen bilirsin, bilir yüreğin Öğret bana çokca bekledim seni Sen bilirsin beklendiğini, bilir yüreğin Epey vakit oldu yola çıktığım Henüz doğmamıştı gün gözlerimden Kör yürüdüm gecelerce Sonbahar düşleri öptü alnımdan Dün düştü sol yanımdan Zaman dedim önce Ah şu zaman Var zannettiğimiz an Açıldı gözümden perde Ham hayal zaman Ne geçer ne de gelirmiş AN Körpe ellerim titredi secdede Alnım değdiğinde ağlıyordu seccade Arz sallandı,yalpaladı gece Çöktü yedi şiddetinde tarumar oldu Dünya denen üç beş kuru eğlence Durdum Seyrettim kendimi ikilik penceresinden Soyundum şeytanın bin bir türlü şerrinden Ateşle arındım şirk dehşetinden Vuruldum, hesaba çekilen bedenimden Duruldum Çocuktum çocuktum çocuktum Masum muydum gerçekten Ne zaman büyüdüm Ne zaman arındım gerçekten ‘’Ey yoluma çıkan ateş taşıyan güzel Ateşin ne güzel Yanmak ne güzel Senle aşkı tatmak sevmek ne güzel Gitmen ne güzel kızman ne güzel Seni yapayalnız sevmem ne güzel Özlediğimde rüyalarımda olman ne güzel’’ Terketti rüyalarımda bile beni Söyle yol arkadaşım yolu, yordamı, yeri Anlattım kısa öz geçirdiğim günleri Anlat bundan sonra Başıma gelecek türlü türlü halleri Görmeden tanıdım seni ben Dinlemeden duydum Okumadan anladım Çağırmadan geldim ben Çağırmadın, geldim.. Razı oldum her halinden Razı ol benden.. Nil 2010 |
Bir mitoloji oldun, yazanın insan olduğuna inanmak zor, abartmıyorum gerçekten. Yazımı, şiiri, melodiyi es geçtim sanki yaşadğın ruh halini hissediyorum artık. Farklı düşünüyoruz bazı ehemmiyetli konularda fakat şu şiirle aynı yolda buluştuğumuzu farkediyorum. İnanamıyorum bir insanın yazdığına öyle güçlü öyle genç bir anlatım ki sen yaşlı olduğundan değil bu şiir yaşlanmayacağından. Şirki dehşetle ifade etmek herşeyin ötesinde Peygamberimizi insanların anladığı insan imgesinin arkasına bu kadar ustaca gizlemek. Korkuyorum seninle tanışmaktan. Dediğin gibi senin çocuğun var yemek felan yiyorsun bir insansın ve ben galiba bir insandan daha fazlasını görüyorum şiirlerinde. O'nu sende görmekten korkuyorum herşeyin tarumar olacağından korkuyorum. Şiirin içinde ki güçlü anlatım gerçekten diken diken etti beni. Hele başlarken Yanımıza birbirimizi almadan yürüyelim demişsin ya abla bazen bir sıcaklık olur insanın içinde gerçekten o bu kadar sevilebilirmi helede gözlerimizde hay değilken dedim. Öyle işte çok ama çok doygun dolu bir anlatım ve inanılmaz bir histi. Teşekkür ederim.