aşk-ı sabit
Gece ne zaman gözlerini ben de kapasa
gözlerine açıyorum gözlerimi. İçi yanmış boş bir fotoğraf oluyorum o an. Kanatları kırılmış güvercin biraz, biraz da kirli suratıyla ağlamış bir çocuk. Sen öylece duruyorsun hep, dudağında yarısı yenmiş tebessümün İnanmayan gözlerle bakıyorsun yanık fotoğrafıma Seni hep şaşırttığımı düşünüyorsun Bir de neden beni sevemediğini Gece ne zaman çökse gözlerime Dizlerimin bağı çözülüyor ellerinde Beni sevemedin diye Aldırma, mutlu ol sadece… |