**Kalbimin Rahminde Ellerim**
Bir vicdan azabı dikmiştim ya kendime…
Boyu kırk endaze… Çıkarıp attım dün gece… Çıkarıp attım !. Balans ayarı bozuk aşklarla ben kaç kaza yaptım. Birinde kalıcı bir hasar aldım. Ama bu sefer Direksiyonu bilerek kırdım şarampole… Yanarken Ve yayılırken bu çaresizlik -ki aslında benim arınmam- Yanarken bildiğim en doğrular En güzeller, Huzurluydum. Beni kandıramaz artık hiç kimse Enkazımdan yükselen dumandan esinlendim ben, En büyük eserimi oluştururken… Karanlıklar, Siyah ve simsiyah… Karaltılar… Tüm bunların ortasından doğacak bu beyaz nokta… Tam bağımsız kalbimin fetret dönemi bitecek, İçimdeki kurtların zinciri çözülünce Dişleri; Tutunca parçalayacak Bu hayatın en kaba etinden… En sonunda… Etim etine değdi yalnızlığın… Soğuk ve soluksuz Dokunduk ürkekçe birbirimize… Beklediğim kadar korkunç değilmiş aslında bu birleşme… Cephe çöktü! Bildiğim sayılı düşmanlarımdan birini yitirdim. Yalnızlığım Listemden çıkarken öyle sessizce Veda ettim Eyvallah etmem artık şişelere… En sonunda Dalımdan düştüm. Yerçekiminin kuşkulu çekiciliğine bıraktım kendimi… Isaac ı görseydin Bu halimden ötürü Gururla mutluluk arasında bir yerdeydi… Aksaktı ya kalbimin bir yönü… Takıntılarıma takılıp kalmış durumdaydım. Gerilirken gerekçesi kendinden beter komplo teorileriyle beynimin tüm satıhları Satır satır ezberliyordum Kaçılırken kendim tarafından geçtiğim yolları… Oysa gözlerim bağlıydı… Ben hile yapıyordum… Aksaklığımı kaçışlarımda, Görmek istemediklerimle besliyordum… Artık perdeler açık… Güneş içimden içime… Isıtıyor beni… Görmekten ötürü üşümüyorum gerçekleri… Saklanmıyorum limon kasalarının ardına… Beni kandıramaz artık hiç kimse Enkazımdan yükselen dumandan esinlendim ben, En büyük eserimi oluştururken… Korkularım, Korktuklarım,çekinik çekincelerim, Tüm bunların ortasından doğacak bu cesur nokta… Kalbimin rahminde ellerim, Doğdu-doğacak Bekliyorum… Şubat 2010-eKmeK aRası şaRaPNeL-iLker |
En büyük eserimi oluştururken…"
Cok güzel bir anlatim olmus, kutlarim.