Sen kendine ağlaVar oluş muydu bu acaba Yoksa,yoksa yıkamadığım hüzün kalelerinin ışıkları mı Sevemediğim sonbahar tutulmalarının hayattaki süsü müydü Sindiğim gecelerde konuşturabildiğim tek duyguydu belki nefret Ağlamaklı olunca anlardım arzumu Gözlerim nemlenince bulutlu dağ gibi,soğuğunu yiyen yamaç gibi Nefret dolar boşalırdım işte o zaman eteklerine sevdanın Sindiğim ve sindirdiğim tek duyguydu bu çünkü… Sevda sesini unutmuştu kulaklarım,kalbim taş mesabesinde daha katı hatta Yorgun gözlerim ayaza muhalif ateş parçası Gönül yok yerinde zaten, bomboş oda gibi karanlık Neredeydim diye sorar sormaz gece kömür yanık Ağlar gibi yapar yarasalar işte o anda Sende sanırsın ki senin için,halbuki Halbuki o sessizliklerini bozduğun için,onları bile üzdüğün için Çığlıkları çığlıklarına sitem aslında sen sanırken dostluklarını Haydi ağla şimdi son sessizliği de bozduğuna,ağla yokluğuna Yoksulluğuna,var oluş muydu diye sorarken yok oluşuna Acımasız hayatın acıdığı vücuduna baka baka ağla Kötürüm duygularına,körpe duygularına kirli yalanlarına… Sen ağla… Hak etmediklerine,aslında hiç senin olmayan sevgililerine ağla Yorulmuşlara ağla onlar kadar bile dinginliğin tadını alamadığın için Gözlerine ağla,senden nefret ettikleri için,yalnızlığın için… Ötekileştiğin için ağla, kocaman adamlığında küçücük bir siluet olduğun için Sen kendine ağla, senden başka herkes acizliğini bildiğin için. |
Yoksa,yoksa yıkamadığım hüzün kalelerinin ışıkları mı
Sevemediğim sonbahar tutulmalarının hayattaki süsü müydü
Sindiğim gecelerde konuşturabildiğim tek duyguydu belki nefret
Ağlamaklı olunca anlardım arzumu
Gözlerim nemlenince bulutlu dağ gibi,soğuğunu yiyen yamaç gibi
Nefret dolar boşalırdım işte o zaman eteklerine sevdanın
Sindiğim ve sindirdiğim tek duyguydu bu çünkü…
tebrikler şaire
ve
güzel şiire