Rolsüz Oyuncu…Maziyi hatırladım yine eski bir müzikle Yürüdüm sensiz yürüdüğüm ıssız sokaklara Param parça olmuş topraklarda eskiyle kucaklaştım Seninle gittiğimiz parkta sensizliği yaşadım Büyümüş çocuk gibi, ah dedim neden varsa güneş Dönmese dedim dünya büyümese ağaçlar geçmese yıllar Ya da geçse de ben aynı kalsam hep,sen aynı Değişen tek şey sevgimiz olsa büyüyerek sığmayarak birbirimize Hayal biliyorum,ama geleceğimiz de hayal değil miydi Nasıl olacak diye sormaz mıydık ağlarken, yürürken Sen ayrı ben ayrı,gidecek mi sevgi yolunu bulup, hayıflanmaz mıydık? Şimdi yoksun,yoklukta ben suskun sitemsiz Bahçesiz şehir gibi, ağaçsız orman ya da Sen bensiz ben sensiz,dünya bizsiz sevimsiz Gelene bakmadan gidene sen mi diye ardından Hani sen gelecektin bana, her ağladığımda Olsun canım üzülme her şey güzel olacak derken Avunmaydı değil mi,biliyordun böyle olduğunu Ama saf aşkına söylemedin, sustun bozmadın oyunu Şimdi ısmarlama aşk diye isim koyduk Olmayacaktı zaten dedin,biliyorduk… Ben neden bilmiyordum diye soruyorum şimdi, Ha sahi, saf olan bendim,deli çocuk olan da Sen hep zeki olan oldun,doğruyu söyleyen Küçük ama büyük bir şeyi unuttun… Yalnızlığı hep ben yuttum,sen konuştun hep ben sustum Çünkü senin kurduğun hayallerin sonunu ben çoktan düşünmüştüm Sustum, çünkü hayallerinin sonunda ben yoktum,ve tabiî ki sende Şimdi diyorum ki yoruldum hayalsiz yaşamaya ve yine sustum Sustum,çünkü ben bütün hayallerin sonunda rolsüz bir oyuncuydum… 16.03.2010 Salı 09:29 |