Ana Gibi Baba'ya...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Annemin anneler günü kutlanırken babamın gözlerindeki unutulmuşluk,ve babalar gününde ise nerdeyse hiç hatırlanmıyor olmak yazdırdı bu şiiri bana...Sorusu basit aslında: O olmasa,iyiki varsın dediğimiz insan olur muydu anadan başka ? Baba’’ya En çok ihtiyaç duyulup da en az başvurulan insan Hanımına sultan deyip,varlığına kurban olan Her şeyden geçip,ailesini unutmayan Yılmayan soğuktan,bıkmayan yokluktan Aşkını bile her daim vara yoğa anlatan Bu gün de kutlu olsun Ana gibi Baba’’ya Bir tek günü var hatırlanan o da yarım yamalak Annesini ise hatırlar kendini hergün unutarak Bugün bile sevinir eşine annesine bayram diye Ama yine de sızılar içi,hep unutulduğunu sanarak Varlığı nimettir anlayana,son sözü bıçaktır alıp da kullanana Dağdır bazen dayanılan,bazen yağmurdur yüreğe damlayan Nasır eli pamuktur yanağa,pütürlü yanağı Yastıktır en alasına,sevginin aynasıdır Evet aynasıdır,çünkü görülmez büyüklüğü Hissedilmez yaşıyorken kalpteki bütünlüğü Evet nimettir,görülmemiştir kötülüğü... Amaç anaları unutmak değildir şiirde, Ana gibi Baba’’nın gönlü de bizimle Ama az olmasın eline kondurulan öpücükler Bu mutlu günde,bir kere de ona gitsin ayaklar Onu da tutsun eller ve onu da öpsün dudaklar... Ana gibi Baba’’ya, anayla birlikte kurban olsun GÖNÜLLER... |