gecenin uykusuz tıkırtılarında sensizliği duyuyorum yaşlar çiseliyor gözümden,ağlıyorum bir ağıdın şairliğini yapıyor rüzgar teninin sıcaklığını hatırlatıyor üflediği an ve ’sen’ yerine koyuyorum,sarılıyorum...
gökyüzü birden kimsesizleşiyor ne ay asılı şimdi yerinde ne yıldızlar sohbet ediyor aralarında herşey susunca korkumun yüzünü kapatarak bir gölgeden fışkıracaksın diye bekliyorum,yanılıyorum...
gece üzerindeki kirleri toprağa gömüyor yavaş yavaş sabah doğuyor...
acımasızlığın baş öğretmeni hayat... bana geceleri ölen güneş gibi her gün yeniden ölmeyi öğretiyor her an sensizliğin doğuşunu yaşamayı...
ölüm öğretilir,öğrenirim biliyorum ölümü yaşarım da yaşayan sensizliği,yaşayamıyorum
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
uykusuz tıkırtılar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
uykusuz tıkırtılar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.