Vurmalı bu ayı...sözümün bittiği yaldızlı armada gemilerin kaptansız iki adım uzakta zorlayan geç/işim s/ona doğru açılır yelkenlerim fora koca denizimde sahile düşen avuçlarım kum... karanlık iki yanıma dökülecek içe çekilen sen adına bir damla göz yaşım fazla bu gece kıyım sensiz bildiğim gümüş yıldız gülmüş dinleyen aya hikaye sessiz görünen hep bensizdi o yar ve bensiz atıldı o zar... kara benekli ak dağ keçisi neden? diyem/em sana bilirim uykusuz ihanetin tadını yine de vurmalı bu ayı... 28/5/7 |
sesin uzaklardan geliyor sanki...
keşke şiir yazabildiğin kadar seslendirebilsen de...
dost acı söyler.
sevgiyle...