mezar taşını boğarken sarmaşık filizi
çiziyor hayat derinlere kül rengi
hüzün portresi!

özlemişim şiirlerinizi...

finaldi şiirin en sıkı portresi...

tebrikler...

Şairin şiiri tarihin ve yarının içinden geçer. Tarihin devinimi ve yarınların ayak sesleri ise şairin içinden geçer..şiirinden yani..

Bazı şiirlerde toplum vurgusu vardır, topluma rağmen, topluma hissettirilmeden. Çünkü şairlerin tarihsel bilinciyle harmanlanmıştır şiir.. Psikolojik bir eleştiri mekanizması gelişir kendiliğinden şiirin içinde ve şair de bu otokritiği yaptığının farkında değildir.. Çünkü aşir bir ferddir ve kendisinde oluşan çizgileri önce kendisinde inceleme fırsatı bulur. İşte bu fırsat ona genelleme yapma imkanı da verir..Şiirleştiğinde genellemiş olur. Yani tüme varım. Çünkü birey de özünde bir toplumdur..

Bazen de toplumcu bir ruha sahip şiirler kendi sahiplerinin sesini alır merkeze koyar. Özellikle günümüzde bu durum çok bariz bir şekilde ortaya çıkmıştır zira şair ivedilikle alıcı bulmak ister şiirine..Söylediğim yanlış anlaşılırsa üzülürüm, sizin şiirinize alıcı aradığınızdan söz etmiyorum bilakis şiir doğaldır ve doğal olan da her türlü şiirde şairin ruhsal devinimleri, helezonları görülebilir..

Mitlerden beslenen toplumcu şiirlerin ise arkasındaki insan prototipi önemlidir.. Çünkü dünden bu güne ve bu günden yarına uzanan şiirde organize bir "ben" sözkonusudur. Örtüşük bir durum vardır. Şiir ile ben, ya da şair ile bu organize ben iç içiedir. Gah tolumdur ben, gah şair..

Tarihsel bilinç şiiri bir çok boyuta ulaştırır; geçmiş şimdi ve gelecek. Tüm bunlar şairinde yol bulup topluma ulaşır..

Şiiri, içindeki bilinci beğendiğimi ifade etmeliyim..

Selamlar..

Güzel ve yeni duyguların atmosferi ile daha güzel olmuş bir şiir okudum,kutlarım sanatı sizi,iyi günler.

izninizle ben de elime bir fırça alıp bir şeyler süreyim bu muazzam tobloya!

..................................................................
unutmak;
istemekle olmaz
unuttum demekle de unutulmaz
seni unuturum demedim;
demem de
kendimi inkar olur bu
ama
unutsam unutsam;
düşlerimde yürüyebildiğim;
beynimle ayaklarımın yer değiştirdiği
nefessiz bir uykuya daldığım an!
sağır bir ressamın;
kristal bir vazoya düşen
'gözyaşlarımın sesinin resmini'
çizebildiği an!...

yani hiçbir zaman!...


..............................................




tebrikler şaire ve mükellef dizelerine saygıyla ....

Gerçek bir şiir okumayalı ne çok olmuş. Özlemişim seni sevgili Aslı. Şiirin kadar. Sevgimle...

güzel dizelerdi kutlarım yazan kalemi
saygı ve dualarımla puan 5

Hep başka kapıya uğurlanırken an
üstelik hiç anlamadan
hüzzamdır sarıp sarmalanan
ışığın gölgesine
sarmaşıklardan...
....Çok güzel bir şiir, tebrikler.

astronomi,astrofizik vs gibi disiplinler vardı astroşiir diye yeni bir tanım gerekli sanırım bu yazdıklarınızdan sonra, özgündü...

van gogh un, hareketli tavrının yıldızlara ruh üflediği iği gibi, sizinde şiirinizde resme beden olmuş görünümde..sevgiler saygılar

Çok güzel bir şiirdi kutluyorum selam ve saygılar

mezar taşını boğarken sarmaşık filizi
çiziyor hayat derinlere kül rengi
hüzün portresi!

Geçmişten günümüze güzel bir şiir olmuş kutlarım.Selamlar