SORDU SÖYLEDİMBak dedi, Baktım… Gör dedi, Gördüm. Sordu.. Ne gördün? dedi, Sustum, Demedim, Diyemedim. Korktum, Korktuğumu da söyleyemedim. Anladı… “Neden korktun” dedi “DENİZ “ gördüm, dedim. “Denizden mi korktun” dedi, “Ben yüzme bilmem ki ” dedim. Oysaki ben; Ben denizi nasılda severim. “İyi ya korkma bırak kendini “ “Hatta nefes bile alma” YAŞA dedi, Neyi dedim? “Gördüğünü” dedi.. “İyide gördüğüm korku ama” dedim, sonunda. “Hani denizi çok severdin? Deniz; hem korku hem alabildiğince mutluluktur” “Görmen için yaşaman gerek” dedi. Yaşadım-gördüm.. Yaşadım mı-/gördüm- mü/öldüm mü? Bilemedim. Gördüklerim bende, Görmediklerim onda kaldı. Yaşam zaten ölümün, Değişen bir başka adıydı… Ferah Yılmaz- Dağarcık/İzmit - 09.06.2007 /13:10 Bu şiirin hikayesi: İzmit - İstanbul hattı |