Kaç zaman oldu kim bilir
Sinemin yaşadığı elim sancılara ne derim
Kalbimi hasretin sızısıyla demlediğim kederim ah çekerim
Kime ne söylerim sukutumla seyirdeyim evet hala nefesinle beklemekteyim



Ha ne olur bir ses ver hale
Mütemadiyen hicran için derlediğim melale
Halime garipçe bakan kimselere özlemim yar ellerde avare
Ne yazsam ve her ne yapsam boynum büküktür her hale aşk ruhuma pervane



Ah yar gelmesen neyleyim
Kalbi fakirliğimle Rabbime yönelir arz ederim
İtminanlık dilerim sabrın süruruyla eririm boyun bükerim
Hazanı nefeslenirim şevksiz idraki neyleyim şimdiki kıt aklımla ne sefilim



Kime gitsem hal elvermiyor
Ah rabbin neden bu yangınlığım sukuta ermiyor
Kalbi sancılar peşimi bırakmıyor ömrümde tükenip gidiyor
Ne hazzım var ve ne de halimde açan baharlara sessizce yağıyor tipiyle kar



Şimdi arkamda kim var yar
Sensiz terennüm ettiğim nefesler hüzünle akar
Zihnimde ne harman var ve ne de hasattan arta kalan har
Ey yar denizlerde dalga var gönlümde ki hasretin ziyadesiyle dirliğime kar



Şimdi ufuklara hasretle nazar
Derlediğim anılar mısralar hüzün veriyor ey yar
Dinlediğim nağmelerde içtiğim özleminle ruhumda yara var
Çık gel artık yar vaktin müddeti har vuslat ikram edilen bahar aşkla var



Ne gün ve ne de göçen ömrüm
Gecelerin mateminde sürgünüm hicranlaştı özüm
Kalmışsa bir çift sözüm umutlar solmasın aşk kalple anlaşsın
Mavera bu anlamda manalaşsın hasret dağlasın haz edebi varlığa adansın



Yar halimin bedbinliğini duymasın
Ne ağlasın ve ne de keş kelere bulansın aşkı unutmasın
Rabbine niyazla ulaşsın kulluğun farkıyla masumlaşıp yaşasın
Yazdığım nameler bana kalsın mısralar hisseden yüreklerle selamlaşıp aksın





Mustafa CİLASUN