Artık Kalbim Atmıyor Karanlıkta Kaldım
Artık kalbim atmıyor;
duyamıyorum sesini birden durdu sanki nedenini bilemiyorum. Artık kalbim atmıyor; duyamıyorum sesini birden sesler bitti, sessiz kaldım birden her yer karardı ışıksız kaldım duyamıyorum atışını kalbimin birden sustu o gün sen dünyamdan gittin gerçek olan buydu. Yıllarca ışık aradım ışığa susamış pervaneler gibi umutsuzca çırpındım ve çok uzaklardan bir ışık gördüm beni yakacağını bile bile pervaneler gibi ona koştum etrafında uçtum, uçtum önce kanatlarımı yaktım sonrada kalbimi yine ışık söndü sonsuz bir karanlıkta kaldım. |
görünmez umudun gölgesine
yüksekte uçtun,
suçtu eylemin hükme kalan
infazın kendine talan...........İçzimden geldi ve yazıverdim affola....
Vuslat dileyen yüreğin özleme seslenişi akmış dizelerin ayak ucuna. Güzeldi şiiriniz.
Yüreğiniz susmasın.
saygılarımla...