BU KEZ TUTAMAM ELİNİ
Bilmiyorum, bu senin kaçıncı durağın?
Hep sevmeden yana kahrolası yüreğim Yine çırpınır oldu, Kurumuş güllere benzeyen umutlarım. Bakmadan geçmişinin karanlıklarına Huzurla uyanacağın yeni sabahlara tutmuştum elini. Hangi aldatılmışlığın kini sürüklüyor? Ne bedenlerin yok olduğu bu çirkefe. Yağmur-çamur, soğuk-sıcak demeden Belkilerle koştum peşinden yorularak. Vampirlerin bile çekindiği, İsterik ruhunu kurtarmak için tutmuştum elini. Yetmedi sana verdiğim naçiz emek Yetmedi kazanmak için duyduğum sevgi Onurla yaşamak bir insan gibi Çoktan unutmuşsun belli ki. Kaç kez umutlanarak, Boşa uzatmışım şefkatli elimi. Zavallılığını bırakıpta boşalttığın kadehlerde Dönen başın ve dağınık saçların Ki onlarda şaşkın Kollarını açıp acı gülümsemeyle Daldığın mavi sularda Özgürlüğe çırpınış değil, Bataklıkta kayboluştu günahlarınla. Etkilemiyor hislerimi manasız bakışlar Cazibeden eser yok, buz olmuş dudaklar. Boşverdim sömürülmüş duygularıma Yüreğim hükmetmedi kollarıma Uzatıp Bu kez tutamam elini. Suskunyolcu |
Cazibeden eser yok, buz olmuş dudaklar.
Boşverdim sömürülmüş duygularıma
Yüreğim hükmetmedi kollarıma
Uzatıp
Bu kez tutamam elini.
Tam bir araf durumu yansımış mısralara.Aşk'ta ve hayatta yeis'e yer olmamalı.Her yenigünde yeni umutlara kanatlanmalı insan.Duygu dolu güzel bir şiir okudum.Kutlarım şair yüreği.Sevgi ve saygılarımla