Kirli jargonlardan çıkardım
Sokak çocuğu aşk yanlarımı
Sövgünü özledim sevgime
“Sevdim Allahsız” demeni birde
Çekimsiz fiillerinde irkilmeyi…
Ve bağlaçlarında iğfal ettiğin dünyaya
Gecelerce ağladığım tecavüzlerden
Kaçıp kaçıp sığınmayı özledim
Bohçasız gözyaşlarımı dert top edip
Sokuldum dağ bellediğim yanlarına…


Küfrettim ulu orta âlemin çarkına
Küfür ki gariz, küfür ki bariz benden yana
Madem yazılmamış aşk bize, öyleyse…


Söküp çıkardım ellerimi
Güz kurusu ceviz ağaçlarımın köklerinden
Mezar kazayım dedim ismime
Mezar… tırnaklarımla
Korktum yalan değil
Korktum izinsiz yürüyüşlere
Caddelerinde…

Unutamadığımı,
Üstelik unutamayacağımı bile bile
Unutmaya söz verdim kendime
Namuslu bir terk edişti bu gidiş
Öyle öğretirler bilirsin
Öyledir bozkırda sevişmeler
Ve böyledir dağ başındaki ayrılık
Üzgün değilim, ağlamadım inan
Geceden kalma bu baş ağrısı
Şişenin dibine vurduğumdan


Mutluluk şiirlerimin başlarında dursun bırak
Nasılsa büyür parmak uçlarımda keder
Büyür hüzünlü acınası bu ayrılık…
Tüketir ömrü hicranla bu alaca karanlık...