BEŞİKTEN MEZARA
"Var mı şu dünyada kalan
Mal da yalan mülk de yalan Var biraz da sen oyalan Beşikten mezara kadar..." U.Işılak Ölülerin sesleri gaipten yükseliyor Sükûtun bakışları gürültüyü deliyor Kayıtsız kalmamalı duymalı sağır sultan Ruhunda hissetmeli ebedî hakikati Her nefesle malum son adım adım geliyor Affedilmeyi bekler tövbeye bakan hatan Nazarında hiç olur bir ananın şefkati O’nun merhametidir kâinatı kuşatan Kaybını artırırsın doğruluktan ırama İhtiyacın olanı yanlış yerde arama Ne ise onları yap insanlığın gereği Varlığını özümse maddenin ötesinde Helal yoldan ilerle el sürmeden harama Çökmesin yüreğinde faziletin direği Aydınlık gelecektir karanlık ertesinde Müsterih ol düşleyip varacağın ereği Kalbin şüphe duymadan ediyorsa şehadet Besmeleyle yaptığın bütün işin ibadet Sevgi gösterip okşa her yetimin başını Hiç unutma mazlumun ahı olur Zülfikar Sahte felsefelerle bulamazsın saadet Bir gece Ömer gibi akıt kızıl yaşını Görmemeye imkân yok tüm deliller aşikâr Sabrınla kazanırsın kendinle savaşını Günahın cezbesinden bir an evvel kurtulup Duanın huzur saçan cemaline tutulup Yarına erteleme bugünün hesabını Menzile doğru yürü ne yaptığından emin Her karar öncesinde vicdanına sokulup Kana kana içmek var mutluluk şarabını Aklından çıkmamalı Hakk’a verdiğin yemin İstikamet bellidir şaşırma mihrabını Karınca kuvvetiyle dağları sırtlanınca Mahşerde şefaatin arzusuyla yanınca Sahip olur kelebek Anka’nın kanadına Sonuna dek açılır kapıları cennetin Yalancı lezzetlerin düşünden uyanınca İraden gidedurur nefsinin inadına Sahibine hakkıyla ulaşsın emanetin Yine O’nun izniyle eresin muradına Doğar doğmaz ağladın muamma lehçesinde Öldüğünde gülümse cennetin bahçesinde İmtihan cihanında hâlâ fırsatın varken Çok zor değil kul olmak her şey elinde madem Tükenmek mi istersin azabın pençesinde Nedamet denizinde boğul damla kadarken Bayrama dönsün artık benliğindeki matem Kabir ne de geniştir dünya bu denli darken Vakti gelir nihayet İsrafil üfler Sûr’u Cevap bulur aklına gelmeyen binbir soru İdrak etmek yamandır gerçek âlemi yalnız Perde kalktı gözlerden soyutlar gayrı somut Yalın ayak yürürler ruhlar sonsuza doğru Dehşetli kalabalık her biri yapayalnız O hâlde filizlenir korku içinde umut Kurtuluş reçetesi iyi ameldir yalnız İsmail Koray Şimşek |
Mükemmel bir şiirdi.
İçerik,verilen mesajlar,kurgusu ve tekniği tartışılmaz bir usta kalem olduğunu söylüyor.
Tebrik ve takdirlerimle...