EBEDİ YÂRİMSİN SEN
Gönlümün nazarında yeminden kutsal olan
Sözün şahidim olsun ebedi yârimsin sen İndikçe derinlere kendinde beni bulan Özün şahidim olsun ebedi yârimsin sen Şefkâtine sığınıp kapısını çaldığım Sevdasına ram olup sonsuz hazza daldığım Mutlulukla beraber yüreğine saldığım Sızın şahidim olsun ebedi yârimsin sen Alnının ortasından yalnızlığımı vuran Hüznümü tutuşturup küllerini savuran İçine düştüğünde cehennemi kavuran Közün şahidim olsun ebedi yârimsin sen Madem ki hasret denen ölümün öz kardeşi Vuslata yaklaştırır körüklesin ateşi Nuru ile doğuyor kör bahtımın güneşi Yüzün şahidim olsun ebedi yârimsin sen Bir damlacık yaşıyla çöllerimi sulayan Yıldızsız gecelere ışığını dolayan O meftun bakışıyla saadet aşılayan Gözün şahidim olsun ebedi yârimsin sen Söyle aşkı uğruna dağları devirdiğim Doğru mu istemeden günahına girdiğim Tertemiz sevgim ile bahara çevirdiğim Güzün şahidim olsun ebedi yârimsin sen İSMAİL KORAY ŞİMŞEK |
zaralıcan